اذان و نماز
چون که شد وقت اذان ، وقت مناجات و دعا
جملگی در یک صف و در یک زمان با یک ندا
ابتدا من گویم اَللّهم بزرگ و هست اَللّهم بزرگ
لا اِلهَ اِلّ اَلله ، من شهادت می دهم نَبوَد الهی جز خدا
بعد آن بر احمد ختم رسل هم شاهدم
بعد هم باشد علی ابن ابیطالب ولیّ اللّه ما
بر سر هر معذنی گویند حی بر صلاة
که بود هر مرد و زن را رستگاری در نماز
قد به قامت راست دارید آمده وقت نماز
بار دیگر گو، خدا است اکبر و اللّه اکبر ای خدا
من شهادت میدهم دیگر نباشد غیر او هیچم خدا
نیست ما راهم الهی جز همان یکتا خدا
فارغ از دنیا بگو تکبیرةالاحرام و وارد شو صلاة
حمد و سوره، پس از آن اندر رکوع کبریا
چون که کافی نیست ، رو بر سجده گو سبحا ن خدا
حال بنشین و تشهد گو سپس هم ده سلام
حمد لِلّه ،شاهدم من، نیست اِلاَ للّه خدا
پس از آن هم شاهدم عبد خدا باشد رسول اُللّه ما
صلّ اَلّه گو به احمد ، صلّ اَلّه هم به آل
کن سلامی بر جمیع انبیاء و اوصیا
ده سلامی بر عباد اَللّه وصالح بندگانِ
دِه سلام آخر و این بنده مسکین دعا
شاعر: رضا صدری علمداری(بی قرار)
برچسب ها : فرهنگی ,
