چند روزی است که حملات رسانه شدیدی علیه الهام چرخنده و لعیا زنگنه بازیگران زن سینما و تلویزیون به شدت در برخی رسانه ها و شبکه های مجازی و حتی برخی چهره ها دنبال می شود.   

همه چیز پس از حضور الهام چرخنده در برنامه تحویل سال 1393 شبکه چهار شروع شد. الهام چرخنده بازیگر زن سینمای ایران در اقدامی قابل تقدیر در برنامه زنده تلویزیونی ابتدا شعری در وصف مولا امام علی(ع) خواند و سپس سال جدید را به رهبر معظم انقلاب تبریک گفت. این تبریک در برنامه پخش زنده دستاویزی برای حملات طیف خاص رسانه ای علیه او شد. این جو سازی سنگین در شبمه های اجتماعی و برخی رسانه های مغرض در واقع می کوشد که هرگونه اظهار علاقه هنرمندان و چهره های شاخص را به نظام پر هزینه جلوه دهد.

در ادامه همین ماجرا ، لعیا زنگنه بازیگر مطرح سینما هم به شکل دیگری مورد حمله قرار گرفت. لعیا زنگنه مه به مناسبت روز زن در برنامه سه ستاره شبکه سوم سیما حاضر شده بود ،سخنانی همراه با ارادت ضمنی به رهبر معظم انقلاب  مطرح کرد. زنگنه در این برنامه درباره مقام زن و در نقد اینکه گاه حتی در تلویزیون این شأن زن و مادر رعایت نمی‌شود، تأکید کرد که افتخار می‌کند در مملکتی زندگی می‌کند که ریشه رهبرش به یک زن همچون فاطمه زهرا (س) می رسد. این سخنان زنگنه هم دستاویزی برای حملات تند رسانه ای و مجازی علیه وی شد.

یک جنگ روانی سابقه دار

البته این اهانتها و بداخلاقیهای سیاسی دارای سابقه هم هست. جند سال پیش بود که همین طیف به علت دیدار شهاب حسینی و پروانه معصومی دو بازیگر مطرح سینمای ایران با رهبرمعظم  انقلاب و سخنانشان در این دیدار بدترین اهانتها و بی احترامیها را روا داشتند. در حال حاضر نیز همین جریان به شدت در حال تخریب حاتمی کیا و زارعی به خاطر مواضع ارزششیان در این مقطع هستند.  

استانداردهای دوگانه مدعیان آزادی    

نکته بسیار قابل تامل در این میان این است که این حملات و نیشها و کنایه های تند از طرف طیفی به سمت چرخنده و زنگنه نشانه رفته که مدعی آزادی، آزادی بیان و آزادی هنر و هنرمندان است. این طیف که همواره مدعی آزادیخواهی و آزاد اندیشی است، نظام را به محدود کردن آزادی بیان متهم می سازند. اما نقطه قابل توجه و عجیب این جاست که این مدعیان آزادی، آزادی بیان را امری نسبی می انگارند که برای برخی صدق باید بکند و برای عده ای نه! در واقع آزادی بیان برای این طیف به معنای آزادی همفکرانان و همگنان آنهاست و لزوما برای دیگر افراد صادق نیست! این تفسیر دوگانه و مضیق این طیف را در عدم تساهل آنان نسبت به هنرمندانی که مانند آنان نمی اندیشند ملاحظه کرد. در واقع آنها جاده تساهل را جاده ای یک طرفه می بینند که فقط باید درباره آنان رعایت شود.

ستاد جنگ روانی برای پرهزینه کردن حمایت از نظام

به نظر می رسد در حال حاضر ما با یک جنگ روانی سازماندهی شده روبرو هستیم که از طرف یک اتاق فرمان کنترل و هدایت می شود. به نظر می رسد اواین هدف از طراحی  و اجرای چنین جنگ‌های روانی، تلاش برای پرهزینه کردن اعلام صریح اعتقاد وعلاقه هنرمندان به ارزش‌ها، آرمانها و شخصیتهای انقلاب اسلامی است. در واقع این اتاق فرمان می کوشد، قلمرو فرهنگ و هنر کشور را مخالف و حداقل بی طرف نسبت به ارزشهای انقلابی و اسلامی نشان دهد و حال حضور این گونه هنرمندان که موضعی مثبت و همراهانه با نظام دارند در واقع مخالف آن ارزیابی می شود.

حداقل گل به خودی نزنیم

اما در این میان اخبار نگران کننده ای از جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به گوش می رسد. برخی ناهماهنگی ها و بی سلیقگی های عجیب موجب شده است ، هنرمندان ارزشمدار نیز از طرف برخی نهادهای کشور مورد برخورد منفی قرار بگیرند. هفته گذشته برخی سایتها و خبرگزاریها خبر داده بودند: از "نرگس آبیار" کارگردان فیلم سینمایی ارزشی "شیار143" دعوت شده بود به دانشگاه شاهد برود و در آنجا مورد تقدیر قرار بگیرد. با این حال ، وقتی او به دانشگاه رسید مسوولان حراست به دلیل آن که چادر نداشت ، از ورودش جلوگیری کردند.بدین ترتیب ، اکران فیلم و تقدیر از کارگردان آن ، بدون حضور کسی که قرار بود مورد تقدیر قرار بگیرد برگزار شده و لوح تقدیر نیز به نماینده ای از فیلم داده شد! این در حالی است که نرگس آبیار، حجاب کامل اسلامی را رعایت می کند و تنها، چادر به سر نمی کند.

این گونه اخبار نشان دهنده ضعف در برنامه ریزی و دقت در امور فرهنگی است. در شرایطی که هنرمندان زن متعهد در زیر بار جنگ رسانه ای درحال مقاومت هستند، حداقل خود با تدبیری آنان را نرنجانیم و آزرده نکنیم